Stocktrek-afbeeldingenGetty Images
- Deze indrukwekkende en bekende dinosaurus heeft één merkwaardig kenmerk: zijn onevenredig kleine wapens.
- Een paleontoloog zegt dat meerdere T. rexen zich voeden met hetzelfde karkas had rampspoed kunnen betekenen als ze vochten om het vlees.
- Deze hypothese volgt het bewijs dat de hoofden en onderarmen van roofzuchtige dinosaurussen, waaronder tyrannosauroids, samen evolueerden.
Hoe lang zijn de armen van een gemiddelde volwassene? De lengte kan natuurlijk variëren, maar gemiddeld is de spanwijdte van een mens ongeveer twee centimeter langer dan zijn lengte, en die van een vrouw is ongeveer een centimeter langer dan haar lengte. Daarentegen, misschien wel de meest bekende dinosaurus, Tyrannosaurus rex, heeft bizar nietige armen ondanks een lengte van 45 voet en een torenhoge hoogte van 12 voet. Als onze armen dezelfde verhouding zouden hebben, zouden ze slechts vijf centimeter lang zijn.
Dus hoe kon een zo groot dier voorpoten hebben die slechts één meter lang waren – zelfs korter dan de armen van sommige basketballers? Deze ongelijkheid heeft paleontologen hun hoofd laten krabben sinds de beroemde dinosaurusjager Barnum Bruin de eerste “redelijk complete”” T. rex skelet in Hell Creek, Montana in 1902. In de decennia sinds de ontdekking is de dino met de korte armen afgeschilderd als het mikpunt van grappen in populaire cultuurfavorieten zoals de Toy Story films, waarin een plastic speelgoedversie genaamd Rex lijdt aan angst.
Voor de echte dinosaurussen, wiens Latijnse naam “Koning van de tiranhagedissen” betekent” hun kleine ledematen waren waarschijnlijk een overlevingskenmerk. Ze voedden zich waarschijnlijk samen met karkassen, zegt evolutiebioloog Kevin Padian van de University of California, Berkeley in een persbericht.
“Wat als meerdere volwassen tyrannosaurussen samenkomen op een karkas? Je hebt een stel massieve schedels, met ongelooflijk krachtige kaken en tanden, die vlees en botten naast je openscheuren en bijten. Wat als je vriend daar denkt dat je een beetje te dichtbij komt? Ze kunnen je waarschuwen door je arm af te snijden’, zegt Padian. Stel je de nasleep voor van je botten die worden verpletterd door die tanden – het zou een pijnlijke dood zijn geweest, waarschijnlijk met groot bloedverlies en infectie, zegt hij.
Padian’s hypothese, gepubliceerd in het huidige nummer van het tijdschrift Acta Palaeontologia Polonica, beschrijft zijn redenering. Tyrannosaurid-voorlopers hadden langere armen, en ze moeten om een goede reden korter zijn geweest, legt Padian uit, een conservator van het UC Museum of Paleontology. “Het kan een voordeel zijn om de voorpoten te verkleinen, omdat je ze toch niet voor predatie gebruikt.”
Deze aanpassing zou verschillende soorten uit het Krijt hebben gevormd, zegt Padian, waaronder de Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse abelisaurids uit het midden van het Krijt, en de carcharodontosauriden, die zelfs groter waren dan T. rex en verspreid over Europa en Azië in de vroege en midden-krijt periodes.
Het is moeilijk om een idee te bewijzen over een dier dat 66 miljoen jaar geleden is uitgestorven. Padian stelt echter voor dat: T. rexen had zoveel roofkracht met zes-inch tanden en krachtige kaken, plus hoofden tot vijf voet lang, dat vechten om dezelfde prooi een reële bedreiging vormde.
De oudst bekende tyrannosauroids, zoals Dilong, waren veel kleiner, slechts drie tot zes voet lang, en hun voorpoten waren meer dan de helft van de lengte van hun achterpoten. Over het algemeen zijn waarnemingen van T. rex Voorlopers en andere roofdiersoorten van dinosauriërs laten zien dat naarmate hun schedels, tanden en andere roofdierattributen dominanter werden, hun voorpoten afnamen. Op een gegeven moment werden de armen van roofdieren die mogelijk in roedels hebben gevoerd, een risico in het licht van dergelijke intimiderende kaken.
De T. rex blijft een van de uitbijters in zijn extreem onevenredige armmaat. (De albertosauriden dinosauriërs hebben armen die proportioneel nog kleiner zijn.)
Er zijn uitzonderingen. Een soort dinosaurus genaamd a Deinonychus en zijn verwanten, zoals de enorme Utahraptor, jaagde ook in roedels en evolueerde langere, hogere schedels met minder (maar grotere) tanden. Toch behielden ze hun lange armen, getipt door scherpe klauwen die bijzonder effectief waren in het verjagen van prooien (hun Latijnse naam betekent “vreselijke klauw”). “Het is algemeen aanvaard dat hun bijtkracht minder zou zijn geweest dan die van T. rexmaar toen was iedereen dat,’ vertelde Padian aan Populaire mechanica in een e-mail.
In de afgelopen 150 jaar hebben paleontologen een aantal verklaringen gegeven over T. rex‘s kleine en zwakke armen, die evolueerden om zowel lengte als gewrichtsmobiliteit te verliezen.
Enkele van die ideeën zijn sociale signalering, zwaaien om een partner aan te trekken, dienen als een anker om van de grond te komen, prooien vasthouden, vijanden neersteken en zelfs een slapende Triceratops ‘s nachts, volgens Padian. Een vroege hypothese was dat de mannelijke T. rex gebruikte zijn armen om een vrouwtje op haar plaats te houden tijdens het paren, maar de armen zouden te klein en te zwak zijn geweest om enige controle uit te oefenen, zegt Padian.
“Alle ideeën die hierover naar voren zijn gebracht, zijn niet getest of onmogelijk omdat ze niet kunnen werken. En geen van de hypothesen verklaart waarom de armen kleiner zouden worden – het beste wat ze konden doen is uitleggen waarom ze het kleine formaat zouden behouden. En in elk geval zouden alle voorgestelde functies veel effectiever zijn geweest als de armen niet waren verkleind”, besluit hij.
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io
