Tegenwoordig zullen veel mensen je vertellen dat ze altijd moe voelen. Zo’n verklaring klinkt misschien als een hyperbool, maar het is een vermoeiende tijd voor ons allemaal geweest. De COVID-19-pandemie blijft miljoenen mensen de hele nacht woelen en draaien, en zelfs als de zon schijnt, is het leven ingewikkelder dan het ooit was vóór de pandemie.
Toch is er een groot verschil tussen een beetje extra shuteye nodig hebben en volledig slaaptekort. Je kunt je misschien een paar uur uitgeput voelen voor een paar uur hier en daar met een kopje koffie of een energiedrankje, maar uiteindelijk moeten we allemaal onze ‘slaapschuld’ terugbetalen. Dus, hoe weet je wanneer het tijd is om te stoppen met uitstellen en prioriteit te geven aan slaap, vooral wanneer moe voelen verwant is aan je normaal voelen?
Nou, fascinerend onderzoek gepubliceerd in de Wetenschappelijke rapporten journal heeft een eenvoudige manier ontdekt om te meten hoe hard een persoon slaap nodig heeft. Lees verder om meer te weten te komen over deze rode vlag die aangeeft dat je meer slaap nodig hebt, en bekijk vervolgens De 6 beste oefeningen voor sterke en strakke armen in 2022, zegt trainer.
Als je hebt gemerkt dat je de laatste tijd met je voeten sleept tijdens het lopen, of in het algemeen op een meer wankele, ongemakkelijke manier loopt, is het waarschijnlijk tijd om zo snel mogelijk een dutje te doen. Onderzoekers in deze studie analyseerden een verzameling universiteitsstudenten en ontdekten dat een gebrek aan voldoende slaap van invloed is op hoe efficiënt we onze looppas kunnen beheersen.
Het is een gebruikelijke politietactiek om vermoedelijke dronken bestuurders te belasten met het lopen in een rechte lijn, maar misschien wilt u een soortgelijke zelftest uitvoeren de volgende keer dat u twijfelt tussen een dutje doen of meer activiteiten doen. Als je gang ongemakkelijk en onhandig is, is het tijd om te stoppen met wat je aan het doen bent en wat rust te nemen.
Volgens de studie, hoe minder slaap een specifieke student kreeg, hoe minder lichamelijke controle ze toonden tijdens het voltooien van een loopbandtest. Studenten die vlak voor het experiment de hele nacht opbleven, vertoonden de meest ongemakkelijke looppatronen.
Deze bevindingen zijn, naast hun praktische gebruik, ongelooflijk opmerkelijk. We weten al een tijdje dat een gebrek aan slaap de cognitie en denkvaardigheden aantast, maar dit is een van de eerste onderzoeksprojecten om te ontdekken dat slaaptekort zelfs een veel minder mentaal belastende activiteit zoals wandelen kan aantasten.
“Wetenschappelijk gezien was het niet duidelijk dat bijna automatische activiteiten zoals lopen zouden worden beïnvloed door een gebrek aan slaap”, legt Hermano Krebs, hoofdonderzoeker bij de afdeling Werktuigbouwkunde van het MIT, uit.
Gerelateerd: Deze virale Tiktok-hack laat zien hoe je in 2 minuten in slaap valt
Belangrijk is dat uit de studie ook bleek dat slechts een klein beetje “slaapcompensatie” een lange weg kan gaan. Studenten die doordeweeks over het algemeen niet zo goed sliepen, maar in het weekend wat slaap konden inhalen, hadden meer controle over hun looppatroon dan anderen die op zaterdag- en zondagochtend niet meer Z’s kregen.
“We vinden ook dat het compenseren van slaap een belangrijke strategie kan zijn. Bijvoorbeeld, voor degenen die chronisch slaapgebrek hebben, zoals ploegenarbeiders, clinici en sommige militairen, als ze regelmatige slaapcompensatie inbouwen, hebben ze misschien betere controle over hun gang,” merkte Krebs op.
Hoewel de boodschap dat “slapen helpt om slaapgebrek te corrigeren” vrij voor de hand liggend klinkt, is de echte opmerkelijke informatie hier dat er niet eens zeven uur slaap voor nodig is. Krijg je extra shuteye wanneer je maar kunt – doe hier of daar een paar dutjes, en als je schema het toelaat, druk je een paar keer per week op de snooze-knop.
Bovendien deden veel van de studenten die in het weekend uitslapen pas enkele dagen na het uitslapen daadwerkelijk aan de loopbandtest – en ze toonden nog steeds een sterkere manier van lopen / lopen dan anderen. Dus zelfs wat extra shuteye die dagen voordat slaapgebrek optreedt, is opgedaan, kan een groot verschil maken.
“Dat is paradoxaal”, voegde hoofdonderzoeksauteur Arturo Forner-Cordero van de Universiteit van São Paulo in Brazilië eraan toe. “Zelfs op het hoogtepunt van wanneer de meeste mensen moe zouden zijn, deed deze compenserende groep het beter, wat we niet hadden verwacht.”
“De resultaten laten zien dat lopen geen automatisch proces is en dat het kan worden beïnvloed door slaapgebrek”, zegt Krebs. “Ze suggereren ook strategieën om de effecten van slaaptekort te verzachten. Idealiter zou iedereen acht uur per nacht moeten slapen. Maar als dat niet kan, moeten we zoveel en zo regelmatig mogelijk compenseren.”
Gerelateerd: zo veel langer slapen zal je helpen gewicht te verliezen, zegt nieuwe studie
Forner-Cordero merkte op dat studenten bijzonder uitgeput leken aan het einde van elk semester en vlak voor de finale. “Dus hebben we besloten om de situatie te omarmen”, merkte Forner-Cordero op.
Een groep Braziliaanse studenten werd verzameld voor het onderzoek en gevraagd om twee volle weken een activity-tracking horloge te dragen. De baseline loop-/slaapgegevens die door die horloges werden verzameld, gaven de auteurs van het onderzoek inzicht in de gebruikelijke dagelijkse slaapschema’s van elke student.
Gemiddeld kregen de meeste studenten slechts zes uur slaap per dag (net iets minder dan de algemeen aanbevolen zeven tot negen uur). Belangrijk is echter dat sommige studenten meer sliepen in de weekenden.
Vlak voor de laatste dag van de observatieperiode werd een deel van de studenten gevraagd om “een hele nacht door te trekken” en de hele nacht wakker te blijven in het plaatselijke slaaplab. Deze subsectie van deelnemers werd de Sleep Acute Deprivation-groep (SAD) genoemd.
Nadat die 14e nacht voorbij was, werden alle deelnemers verzameld om deel te nemen aan een loopbandoefening. De proefpersonen kregen de opdracht om te lopen terwijl ze een constante snelheid aanhielden, terwijl een metronoom werd gespeeld. Het idee was dat elke leerling mee zou lopen met het ritme, maar onderzoekers versnelden en vertraagden ook subtiel de metronoom tijdens de oefening. Dit alles werd vastgelegd door een reeks camera’s die scherpstelden op het moment dat de hiel van elk onderwerp de loopband raakte, in vergelijking met het ritme van de metronoom.
“Ze moesten hun hielaanval synchroniseren met het ritme, en we ontdekten dat de fouten groter waren bij mensen met acuut slaaptekort”, legt Forner-Cordero uit. “Ze waren uit het ritme, ze misten piepjes en presteerden in het algemeen slechter.”
Meld je aan voor onze nieuwsbrief!
Historisch gezien hebben zowel artsen als wetenschappers grotendeels geloofd dat lopen een vrijwel automatisch proces is dat weinig neurologische inspanning of controle vereist. In meer recente jaren heeft de wetenschap het onderzoek echter in een andere richting geduwd.
Forner-Cordero en Krebs hebben bijvoorbeeld een eerdere studie uitgevoerd die als een voorloper van dit project kan worden beschouwd. Evenzo liepen proefpersonen op een loopband op het ritme van een metronoom. Zonder te beseffen wat ze aan het doen waren, pasten de proefpersonen hun loopsnelheid aan het ritme aan. Dat zou niet gebeuren als de hersenen niet betrokken waren bij het coördineren van lopen en bewegen.
“Dat suggereerde dat het concept dat lopen slechts een automatisch proces is, geen compleet verhaal is”, concludeerde Krebs. “Er komt veel invloed uit de hersenen.”
