Al 16 jaar – en nog steeds – verwachten kijkers één ding als ze de naam Charlie Day horen: energie. Uitzinnige, manische energie. Best bekend voor zijn rol op Het is altijd zonnig in Philadelphia als Charlie Kelly, de analfabete conciërge die een bed deelt met Danny Devito en af en toe kattenvoer eet, wordt Day geassocieerd met zijn handen boven zijn hoofd zwaaien, zijn stem verheffen tot een toonhoogte die hoger is dan de meesten zouden durven proberen, en soms beide tegelijk doen dezelfde tijd. Maar in Amazon Prime Video’s Ik wil je terug, die gekke gek krijgt de kans om dingen te veranderen en liefde te winnen als de hoofdrol in een nieuwe romantische komedie.
Day weet dat na zo lang een personage te hebben gespeeld (Zonnig is nu de langstlopende live-acton sitcom in de tv-geschiedenis)mensen mogen alleen zie dat karakter. Het is een zegen en een vloek, maar hij vraagt gewoon wat tijd. “Ik heb het gevoel, oké, als je me anderhalf uur geeft, zie je aan het einde van de film een ander personage”, zegt hij lachend in het Whitby Hotel in Manhattan. ‘Het kan zijn dat je de eerste 15 minuten alleen Charlie Kelly ziet, en dat is eerlijk – ik snap het.’
Beleefdheid
Wanneer Day een kamer binnenloopt, is het normaal om te verwachten wat we op het scherm hebben gezien. Maar in deze kamer is zijn energie anders; hoewel je nog steeds kunt zien dat het dezelfde man is achter zijn Covid-vriendelijke dubbele masker, spreekt hij op een kalme en afgemeten toon. Hij erkent dat zijn medaille twee kanten heeft: ja, de cynicus die er altijd zo perfect bij past Zonnigmaar ook de romanticus die de charmante, diepbedroefde man in de voorhoede van een romcom kan spelen.
Day heeft al 20 jaar een relatie met actrice Mary Elizabeth Ellis (die The Waitress speelt, Kelly’s object van onbeantwoorde liefde in Zonnig; ze trouwden in 2006, het jaar nadat de show debuteerde). Om Peter in te spelen Ik wil je terughij keek daarvoor, gebruikmakend van herinneringen uit het verleden aan liefdesverdriet en de pijn van willen dat iemand hem wil.
Day zegt dat als hij een “Tom Brady-achtig bestaan” had gehad, het misschien lastiger was geweest om dingen als romantische afwijzing te onthouden, maar voor hem was dat niet het geval. “Het is grappig”, zegt hij. “Je vergeet die gevoelens van eenzaamheid niet, en gezien willen worden, en willen dat iemand…”
Hij pauzeert even om na te denken. “Weet je, je wilt van iemand houden, maar wat je echt wilt, is dat iemand van je houdt”, vervolgt hij. “Je wilt dat iemand zegt: ‘Ik zie je, ik vind je geweldig, en ik wil bij je zijn.'”
Beleefdheid
Het is een beetje schokkend om zoiets zachts en oprechts te horen komen van de man die we ooit hebben gezien, die “milk steak” en een kant van jelly beans bestelde tijdens een date op Altijd zonnig. (Kelly is ‘het tegenovergestelde van een romanticus’, zoals Day het stelt.) Maar het is ook logisch in de context van Ik wil je terugwaardoor de man die je normaal gesproken als romcom-sidekick zou verwachten, eindelijk een eigen liefdesverhaal krijgt.
De film begint met het personage van Day, Peter, die single is nadat zijn zesjarige relatie met Anne (Gina Rodriguez) op de klippen gelopen is. Jenny Slate’s Emma bevindt zich in een vergelijkbare positie, dus zij en Peter bedenken een plan om de nieuwe relatie van elkaars exen te verbreken. De missie plaatst Peter in directe concurrentie met Emma’s ex (een zeer positieve personal trainer gespeeld door Scott Eastwood) en Anne’s nieuwe vriend (een kunstzinnige lerares gespeeld door Manny Jacinto). Of je nu wel of niet in het bezit bent van een sixpack of sexy artiestenvibes, je zou jezelf kunnen zien in Peter’s angst om zich te meten met de jongens om hem heen.
“Net als Tom Hanks in Slapeloos in Seattlehij is deze levende lieveling voor wie je meteen wortelt”, zegt Slate. Ik denk dat ik het redelijk goed doe… maar… wat als dat niet zo is? Als een persoon, [Day] stelt uitdagende vragen aan zichzelf, en zijn personage in de film moet uiteindelijk hetzelfde doen.”
Beleefdheid
filmen Ik wil je terug in Atlanta tijdens de pandemie scheidde Day van hem en Ellis’ zoon, Russell, die in 2011 werd geboren. Dit hield hem emotioneel rauw, deels omdat hij wist dat zijn zoon hem miste. “Ik miste mijn kind en ik was aan het stressen of het de moeite waard was om daar te zijn of niet”, zegt hij.
Maar door aan zijn zoon te denken, begon hij na te denken over zijn eigen ervaringen in de datingwereld, en hoe Russell dat allemaal nog voor zich heeft. “Hij gaat zoveel plezier ervaren en hij zal zoveel pijn ervaren”, zegt Day. “En zeker de pijn van liefdesverdriet, ik kan alleen voor mezelf spreken, was een van de ergste, meest verwoestende … er is ergere pijn die er is. Maar ik denk dat als je een tiener bent en je een liefdesverdriet hebt, het echt pijn doet! En je verwacht niet dat je het fysiek zo voelt.”
Maar hoe pijnlijk het ook is, het is ook van vitaal belang voor de menselijke ervaring. “Dat is de vreugde van het leven”, zegt hij. “Als we geen verdriet hadden, zouden we niet weten wat geluk is.”
Day wil in de toekomst meer tijd doorbrengen in de rom-com-baan; hij verafgoodt wat de man Slate hem vergeleek – Tom Hanks – heeft gedaan in elk film, maar vooral dat Slapeloos in Seattle/Je hebt post uitvoering van de jaren ’90. Day voelde zo’n chemie met Slate vanaf hun eerste moment samen op de set dat hij zich voorstelde dat ze de Meg Ryan voor zijn Hanks zou kunnen zijn. Hij wil “3, 4, 5 more” films met haar maken.
Beleefdheid
De hoop is dat kijkers zullen voelen dat het liefdesverdriet Day aan het channelen is. Dat ze zich zullen verhouden tot dat gevoel van alleen zijn; dat gevoel van meer willen. Maar hij weet ook dat, wat er ook gebeurt, mensen Charlie Kelly altijd zullen zien in elke uitvoering die hij geeft. “Omdat ik er blijkbaar net zo uitzie en klink als die man”, zegt hij lachend.
Ik wil je terug is een scherpe, grappige kijk op moderne romantiek, waar Day laat zien dat hij kan iemand totaal anders zijn. En als je niet voorbij Charlie Kelly kunt kijken, dan is dat jouw verlies.
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io
